ఇంజనీరింగ్ సెకండ్ ఇయర్ లో ఉన్నాను, ఇంటర్లో కాలేజీ చదువు మీద కొంచెం బోర్ కోట్టింది కానీ ఇంజనీరింగ్ కి వచ్చినతరువాత కొంచెం ఊపిరి అందినట్టయ్యింది.. ఫస్ట్ ఇయర్ మంచి పెర్సంటేజ్ తెచ్చుకుంటే బైక్ కొనిస్తానన్న నాన్న మాట మరింత బలం ఇచ్చింది, అనుకున్నట్టుగానే 90% వచ్చింది, బైకూ వచ్చింది.. కానీ ఏదో తెలియని వెలితి కనిపిస్తుంది.. అదేమిటో అర్దం కాలేదు.. సెకండ్ ఇయర్ మొదలయ్యిన ఆరునెలలకి ఫ్రేషర్స్ డే ఏర్పాటు జరిగింది. మా బ్యాచ్ అంతా ప్రతీ క్లాస్ కి వెళ్ళీ జూనియర్స్ అందరికి చెప్పాం, ఆరొజు అంతా ట్రెడిషనల్ వేర్ తో రావాలని, ఒక విదంగా ఆర్డర్ వేసాం, కేవలం అమ్మాయిలే కాదు, అబ్బాయిలుకూడా. వాళ్ళంతా కూడా ఒకే అన్నారు.. అడిగింది సీనియర్స్ కదా ఎవ్వరూ అబ్యంతరాలు చెప్పలేదు.. కాని ఒక్క అమ్మాయి మాత్రం అడిగింది.. "సర్.. మీరు మాకు ఆర్డర్ వేసారు ఒకే మాజూనియర్స్ తరపున నాదొక చిన్న రిక్వెస్ట్" అని అడిగింది.. ఆ అమ్మాయి అడిగిన తీరు మా అందరికి ఆశ్చర్యం అనిపించింది. రిక్వెస్ట్ అని అంత పద్దతిగా అనేసరికి మేమెవ్వరం కాదనలేదు, ఎంటో చెప్పమన్నట్టు అడిగాం.. "అదీ.. మేమంతా ట్రెడిషనల్ వేర్ తో వస్తాం.. కాకపోతే మీరంతా కూడా అదే ట్రేడీషనల్ వేర్ లో వస్తే చూడాలని ఉంది.." ఆశ్చర్యపోయం ఆ అమ్మాయి అడిగినదానికి.. జనరల్ గా సీనియర్స్ అడిగింది వినడమే తప్ప క్వశ్చన్ చేయరు జూనియర్స్.. ఆ అమ్మాయి అలా అడిగేసరికి మా వాళ్లంతా నో అనైతే అనలేదు కాని.. చూద్దాం అనుకుంటూ బయటకు వచ్చేసాం.. నాకెందుకో ఆ అమ్మయి గొంతు పదే పదే వినిపిస్తుంది.. ఎదో స్పెషల్ ఉంది తనలో అనిపించింది.. తరువాత కూడా ఆమెకోసం వెతకడం మొదలుపెట్టాయి నాకళ్ళు.. కాని ఎక్కడా ఆచూకీ చిక్కనేలేదు.. ఒకరోజు నాఫ్రెండ్స్ అడిగారు, ఏమైందిరానీకు అని.. నాకర్దం కాలేదు.. వాళ్ళెందుకలా అడిగారొ.. అదే అడిగాను వాళ్ళని. లేదు ఎక్కువగా ఆలోచిస్తున్నావ్, మాట్లాడుతూ మాట్లాడుతూ షడన్ గా సైలెంట్ ఐపోతున్నావ్ ఏమిజరిగిందా అని అన్నారు.. అవునా.. నిజంగా అలా ఉంటున్నానా నేను.. అదేమీలేదే. ఐనా నాకులేనిది మీకెలా అనిపించింది అలా అని అడిగా.. వాళ్ళందరూ ఏదో మాట్లాడుకుని నవ్వుకున్నారు.. అది నాగురించే అని మాత్రం అర్డం ఐంది.. కాని ఏమి మాట్లాడుకున్నారో చెప్పనేలేదు.. ఇక ఆరోజంతా అదే ఆలోచన.. నిజంగానే నా ప్రవర్తన మారిందా.. ఆ అమ్మాయిగురించి మరీ ఎక్కువగా ఆలోచిస్తున్నానేమో అనుకుని, ఇక ఎలాగైనా తగ్గించాలి అనుకున్నాను.. ఫ్రెషర్స్ డే రానే వచ్చింది.. చైర్మన్ పర్మిషన్ తీసుకుని కాలేజీ ఆడిటోరియమ్లో నే పెట్టుకున్నాం ఫంక్షన్.. దానివల్ల అందరూ వచ్చే అవకాశం ఉంటుందని మా ఆలోచన.. సాయంత్రం నాలుగు గంటలనుండే ఫంక్షన్ మొదలయ్యింది.. చెప్పినట్టుగానే జూనియర్స్ అంతా ట్రెడిషనల్ వేర్ లోనే వస్తున్నారు.. ఏమనుకున్నారో ఏమొ కాని మా సీనియర్స్ అందరం కూడా అదే ఫాలో అయ్యాం.. నిజంగా అక్కడ వాతావరణం ఒక పండగలా కనిపిస్తుంది... నాకళ్ళలో ఇంకా ఏదో వెలితి.. తమకి కావాల్సిన వాళ్ళేవరో ఇంకా రానేలేదని చూస్తూఉన్నాయి అవి.. దూరంగా నాఫ్రెండ్స్ కామెంట్స్ వినబడుతూనే ఉన్నాయి.. ఐనా నేను వాటిని లెక్కచేయనేలేదు.. అలాగే ఎదురు చూస్తున్నా.. అదిగో సరిగ్గా అప్పుడే నా ఎదురుచూపులు ఫలించాయి అన్నట్టు దూరంగా వస్తూ కనిపించింది.. అప్పుడే చీకటి కమ్ముకుంటున్న సమయం.. సరిగ్గా తను దిగిన చోటనే మొదటి లైట్ వెలిగింది.. నేరుగా ఆమె మొఖానికి తగిలినట్టుంది.. తన చేతిని మొఖానికి అడ్డం పెట్టుకుంది.. ఇంతలోనే ఆమె ఫ్రెండ్స్ అనుకుంటా గబగబా నలుగురు ఆమె చుట్టూ చేరారు పలకరింపుగా.. ఆమె ముందుకు వస్తున్న కొద్ది ఒక్కో లైట్ వెలగడం మొదలయ్యాయి.. చీకట్లు కమ్ముకున్న నాజీవితం లోకి వెలుగును నింపడానికి వస్తున్న దేవకన్యలా కనిపించింది తను నాకా క్షణమ్లో.. నా ముందుకు రాగానే పలకరింపుగా ఒక చిన్న నవ్వు నవ్వింది తను.. అంతే ఇది చాలు నాజీవితానికి అనిపించేటంతగా సంబరపడిపోయాను.. తనలా నన్ను దాటుకుని వెళ్ళిపోగానే.. నాఫ్రెండ్స్ అందరూ నాచుట్టూ చేరారు.. రేయ్ మామ ఇన్నాళ్ళు నీదిగులుకు కారణం ఇదేనన్నమాట.. తన ద్యాసలొనే ఉన్న నేను వాళ్ళేమడిగారో వినకుండానే అవునురా అనేసా.. అందరూ ఒకేసారి ఆల్దిబెస్ట్ రా మామా అనగానే ఈ లోకం లోకి వచ్చాను.. ************** ఎలగైనా సరే ఇవాళ తనతో మాట్లాడాలి అనుకుని లోపలికి వెళ్ళాను..అందరూ ఎవరి లోకంలో వాళ్ళున్నారు.. కల్చరల్ ప్రోగ్రామ్స్ జరుగుతున్నాయి.. కొంతమంది చూస్తున్నారు, కొంతమంది జంటలుగా విడిపోయి ఎవరి ద్యాసలో వాళ్ళున్నారు.. నా కళ్ళు మాత్రం తనెక్కడుందో వెతుకుతున్నాయి... ఎక్కడా కనిపించలేదు.. లోపలికి రావడం తను చూసాడు మరి ఇంతలోనే ఎటువెళ్ళిపోయింది.. అర్దంకాలేదు.. ఇంతలో జీన్స్ మూవీలో పాట ప్లే అవుతుంటే.. స్టేజ్ మీద ఎవరో డాన్స్ చేస్తున్నారు.. నా కళ్ళలొ మెరుపు.. అది ఎవరో కాదు తనే అవును తనే చుస్తూ అలానే నిలబడిపోయాను.. అలా ఎంతసేపు ఉన్నానో నాకే తెలియలేదు... ఎవరో వచ్చి పిలిచెంతవరకూ.. "రేయ్.. ఎంటిరా అంత మైమరచిపోయి చూస్తున్నావ్, పాట ఐపోయి తను వెళ్ళిపోయి చాలా సేపయ్యింది తెలుసా అని అన్నాడు కిరణ్" "హో.. అది డాన్స్ బాగుంటేను.." ఇంకేంచెప్పాలో అర్థంకాలేదు.. "అలా చూస్తుంటే పనులవ్వవు పద తనతో మాట్లాడదాం" అని తీసుకువెళ్లాడు.. కొంచెం దూరమ్లో ఫ్రెండ్స్ తో కనిపించింది తను.. తెలుపు రంగుకే అసూయ పుట్టేలా కనిపించేటంత తెల్లటి లంగా ఓణీ, చిన్నగా బంగారు రంగు అంచుతో ఉన్నది వేసుకుని మెరిసిపోతుంది.. తనకే కనుక కవిత్వం వచ్చుంటే అక్కడికక్కడే ఒక కవిత రాసేసి ఉండేవాడు ఆమె గురించి.. దగ్గరగా వెళ్ళారు.. "హయ్" అన్నాడు. అమ్మాయిలందరూ కూడా "హాయ్" అన్నారు.. మళ్ళి "హాయ్" అన్నాడు.. అతడి చూపులు ఆమె మీదనే ఉండడంతో వాళ్ళంతా ఆమె వైపు చూసారు.. నీకోసమే అన్నట్టు.. తనూ నవ్వి "హాయ్" అంది.. "ఐయాం ప్రణయ్.." అన్నాడు చేయి ముందుకు చాచబోయాడు కాని మళ్ళీ తను ఇవ్వకపోతే అవమానం లా ఉంటుదని ఊరుకున్నాడు.. "హెలో నా పేరు పల్లవి" అంది ఆమె.. నేను మాదవి, నేను లత, నేను స్వప్న, నేను ... అలా అందరూ ఒకేసారి తమ పేర్లు చెబ్తుంటే అతడికి అర్దం కాలేదు.. "సర్ సీనియర్స్ కదా మళ్ళీ మా పేర్లు చెప్పలేదంటారని" అంది కొంచెం భయం నటిస్తూ అందులో ఒక అమ్మాయి.. అమ్మాయిలంతా పంటిబిగువున నవ్వాపుకున్నారు.. "హేయ్ పల్లవి సర్ నీకోసం మాత్రమే వచ్చినట్టున్నారు.. మేము వైయిట్ చేస్థాం మాట్లాడి వచ్చేసేయ్" అనేసి వెళ్ళీపోయారు.. "చెప్పండి.. నాతో ఏమైనా మాట్లాడాలా" అడిగింది పల్లవి.. "అదీ అదీ.." అతడికి మాటలు రావటమ్లేదు.. ఏమడగాలో కూడా అర్దం కావటమ్లేదు.. "మీరు డాన్స్ చాలా బాగా చేసారు.." "హో థాంక్స్ సర్.. నేను వెళ్తాను, ఫ్రెండ్స్ వెయిట్ చేస్తున్నారు.." అతడు ఆమెకి దారిచ్చాడు వెళ్లండి అన్నట్టు.. ఇంతకు ముందేమో ఎలాగైనా మాట్లాడలని వచ్చాడు తీరా దగ్గరకు వచ్చాక మాట్లాడలేకపోయాడు ఎందుకలా చేసాడా అని తనని తనే తిట్టుకున్నాడు.. "రేయ్ మామా వర్రికాకు, మన జూనియరేగా ఇక్కడే ఉంటుంది.. ముందు ముందు ఇంకా మాట్లాడే అవకాసం ఉంది.." అని కిరణ్ దైర్యం చెప్పడంతో ఇక ముందుకుకదిలాడు.. ఆ రాత్రి అంతా ప్రణయ్ కు నిద్రలేదు.. కనులు మూసిన.. కనులు తెరచిన కలలు ఆగవేల.. ఆనందం సినెమాలో పాట గుర్థుకొచ్చింది తనకి.. ఇప్పుడు తనున్న పరిస్థితికి ఆ పాట సరిగ్గా సరిపోతుంది అనుకున్నాడు.. రాత్రి పన్నెండు గంటలైంది.. మొబైల్లో ఏదో నొటిఫికేషన్ సౌండ్ వచ్చింది.. ఏమిటాని చూస్తే ఏదో వాట్సాప్ మెస్సేజ్, అదీ కిరణ్ నుండి. ఒపెన్ చేసి చూస్తే పల్లవి ఫొటో ఇందాకటి ఫంక్షన్ లోది.. కింద ఒక మెస్సేజ్ ఉంది.. "రేయ్ నీ పరిస్తితి అర్దమైంది.. అందుకే ఎలాగో తన పిక్ సంపాదించి పంపిస్తున్నా" అని ఉంది.. "థాంక్స్ రా" అని రిప్లై ఇచ్చాడు.. వెంటనే స్క్రీన్ సేవర్ మార్చేసాడు.. అతడి ద్యాస అంతా ఆమె ఐపోయింది.. తొలిచూపులోనే ప్రేమ అంటే అతడికి నమ్మకం ఉండేది కాదు కాని, ఇప్పుడది తనకే ఎదురయ్యే సరికి నమ్మక తప్పడంలేదు.. **************** రాత్రి సరిగ్గా నిద్రపోకపోవడం వల్లనేమో ఉదయం మెలకువ రాలేదు.. లేచేసరికి ఉదయం పదకొండు ఐంది.. కాలేజీకూడాలేదు.. లేచి తయారయ్యాడు.. సాయంత్రం వరకూ ఎలాగో కాలక్షేపం చేసాడు.. ఐదయ్యాక కిరణ్ కి కాల్ చేసి వస్తున్నా రెడీ అయ్యి ఉండమన్నాడు.. అరగంటలో కిరణ్ ఇంటిదగ్గర ఉన్నాడు.. ఇద్దరూ అలా బయలుదేరి సిటీలో ఉన్న మాల్ దగ్గరకు వెళ్ళారు.. అక్కడే ఒక క్యాంటీన్లో కూర్చున్నారు.. "రేయ్ కిరణ్ ఎంటిరా నా పరిస్థితి ఇలా తయారయ్యింది, ఏమి చేసిన తన ద్యాస తప్ప వేరే ఏదీ ఉండటంలేదు నాకు.." "అదేరా మరి లవ్వంటే.. అదోక అందమైన వ్యాది.. అంత త్వరగా రాదు వస్తే పోదు.". "ఏమిపోవడమో ఏమొ.. మరి తనకి చెప్పేది ఎలారా.. చెప్పిన తను ఒప్పుకుంటుందా.." "రేయ్ మామ ముందు తనతో పరిచయం పెంచుకో, ఆతరువాత తను ఏమిటో, తన అభిప్రాయం ఏమిటో తెలుసుకుందాం సరేనా.". "అదంతా ఎప్పటికి జరిగేనంటావ్." "తప్పదు మరి ఎదురుచూడాలి.. అసలు తను ఖాళీనో లేక ఇప్పటికే ఎవరైనా ఉన్నారో" అని కిరణ్ మాటలు పూర్తయ్యెలోపే.. "ప్లీజ్.. బయపెట్టకురా.. ఎదోకటి చేసి తనతో పరిచయం పెంచుకోవాలి ముందు" అనుకుని ఇద్దరూ కాఫీ తాగి బయలుదేరారు బయటకి... వాళ్ళలా బయటకు వెళ్తుండగానే ప్రక్కనే ఉన్న షాప్లో కనిపించింది పల్లవి.. "రేయ్ కిరణ్ అదిగో పల్లవి.." "హా.. అవునురా.. ప్రక్కన ఎవరూలేరు ఒక్కర్తే వచ్చిందంటావా". నిన్న చూసిన పల్లవికి ఇవాళ ఇక్కడ పల్లవికి చాలా తేడా ఉంది.. నిన్న బాపూగారి బొమ్మల ఉన్న పల్లవి.. ఇవాళ ఫ్యాషన్ కి ఐకాన్ లా ఉంది.. "రేయ్.. నాకెందుకో తేడాకొడుతుంది, ఈ అమ్మాయితో అంత ఈజీ కాదేమొననిపిస్తుంది" అన్నాడు కిరణ్.. "రేయ్ నీకదే చెప్పాను నువ్వు బయపడి నన్ను భయపెట్టకు అర్దమైందా.." "నేను వెళ్ళీ పలకరించివస్తా.. నువ్వు ఇక్కడే వెయిట్ చేయ్యి" అని తను ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళాడు.. "హాయ్" అన్నాడు.. తనకి వినపడినట్టు లేదు.. "హాయ్ పల్లవి.." మళ్ళీ పిలిచాడు.. ఎవరా అని వెనక్కి తిరిగి చూసింది.. ఎవరా అన్నట్టు ఉన్నాయి ఆమె చూపులు.. "హాయ్ నేను ప్రణయ్.." "ఒహ్.. సారీ షడన్గా చూసేసరికి గుర్తుపట్టలేదు.. హాయ్" అంది తను కూడా.. "ఎంటిలా.. ఒక్కరే వచ్చారా" అడిగాడు.. ఇంతలో ఎవరొ ఒక పెద్దాయన వచ్చాడు అక్కడకి.. "పల్లవి ఐపోయిందా.." ప్రక్కనే ఉన్న తనని చూసి ఎవరా అన్నట్టు చూసాడు.. "నాన్న తను మా సీనియర్ ప్రణయ్.." "హాయ్ అంకుల్" తనే ముందు పలకరించాడు.. "హయ్" అన్నాడు ఆయన పలకరింపుగా.. ఇంతలో కిరణ్ కూడా వాళ్ళ దగ్గరకు వచ్చేసాడు.. "అంకుల్ షాపింగ్ ఐపోయిందా" అడిగాడు.. "హా ఐపోయింది మీ ఫ్రెండ్ దే ఆలస్యం." "ఐతే రండి అలా మనం వెళ్ళి కాఫీ తాగుదాం" అన్నాడు.. పల్లవి ఆశ్చర్యపోయింది.. జనరల్ గా అబ్బాయిలు అమ్మయిల పక్కన పేరెంట్స్ ఉంటే మాట్లాడటానికి భయపడతారు.. కాని ఇతడేమిటిలా .. తన తండ్రి ఏమనుకుంటాడొ అనుకుంది.. కిరణ్ ది కూడా సేమ్ ఫీలింగ్.. పల్లవి కి తోడుగా వాళ్ళ అమ్మను ఉంచి ఆయన ప్రణయ్ తొ కలిసి ఎదురుగా ఉన్న కాఫీ షాప్ కి వచ్చాడు.. కిరణ్ కూడా వీళ్లతోనే వచ్చేసాడు, "మీ పేరెంట్స్ ఏమి చేస్తారు" అడిగాడాయన.. "డాడీ కి బిజినెస్ ఉంది అంకుల్, అమ్మ హౌజ్ వైఫ్.." "హో" అవునా అన్నట్టు చూసాడు ఆయన, టేబుల్ మీద ఉన్న ప్రణయ్ ఫోన్ కి ఏదో మెస్సేజ్ వచ్చినట్టుంది.. స్క్రీన్ ఆన్ అయ్యింది.. అనుకోకుండా అటు చూసిన ఆయన కళ్లల్లో చిన్న షాక్.. స్క్రీన్ మీద తన కూతురు ఫొటో, అది చూసిన ఆయన మనసులోనే నవ్వుకున్నారు, ఆయన చూపు గమనించినా కూడా ప్రణయ్ ఆఫోన్ ఆఫ్ చేయలేదు... కిరణ్ కి మాత్రం కంగారుగా ఉంది.. ఆయనేమంటాడో అని, "ఎంటి లవ్వా" అడిగాడు ప్రణయ్ ని. "ఏమో అంకుల్ ప్రస్తుతానికైతే తెలియదు.. ఫ్రెండ్స్ అదే అంటున్నారు," అర్దం కాలేదు అన్నట్టు చూసాడు ఆయన.. "అదెంటీ, తెలియకుండానే నీ మొబైల్ లోకి పిక్ వచ్చిందా.." "హో అదా అంకుల్, తను నాకు ఈ మద్యనే కలిసింది, నాఫిలింగ్ అర్దం చేసుకుని నా ఫ్రెండ్ తనకి తెలియకుండా ఈ పిక్ తీసి నాకు పంపాడు, నేను కూడా బాగుందికదా అని అలా పెట్టాను.." "హో ఐతే లవ్వు అదీ ఏమి లేదంటావు" మళ్ళి అడిగాడాయన.. "అలా అనీ చెప్పలేనంకుల్, తను నాకు నిన్ననే పరిచయం అయ్యింది కాలేజ్ ఫ్రెషర్స్ డే ఫంక్షన్ లో, ఎందుకో తెలియదు తను ప్రక్కన ఉంటే బాగుండుననిపిస్తుంది.. ఇదిగో ఇప్పుడే రెండోసారి మళ్ళీ చూడటం.. ఇంతవరకూ తనతో పూర్తిగా రెండు నిమిషాలు కూడా మాట్లాడిందిలేదు.." కిరణ్ కి పిచ్చెక్కిస్తుంది వాళ్ల మాట్లాడుకునేది వింటుంటే.. "చూడు ప్రణయ్ జరుగుతున్న దానికి నీమీద నాకు కోపం రావటంలేదు, ఎందుకంటే ఆ అమ్మాయి నాన్నని అని తెలిసి నాదగ్గర తన గురించి మాట్లాడుతున్నావ్.. వేరెవరైనా అయ్యుంటే ఈ పాటికి నిన్ను నాలుగు తన్నడమో, తిట్టడమో చేసి పంపించేసి ఉండాలి.. కాని నాకు నాకూతురు మీదున్ననమ్మకం ఉంది, తను ఎలాంటిదో తనకి ఎలాంటివాడిని తేవాలొ మాకు తెలుసు, ఇప్పుడు నువ్వు నాతో మాట్లాడుతున్న తీరు చూస్తుంటే నువ్వు అమాయకుడివో, తెలివైన వాడీవో అర్దం కాకుండా చేస్తున్నాయి.. ఇద్దరూ ఇప్పుడే టీనేజ్ క్రాస్ చేస్తున్నారు.. మీ ఆలోచనలెలా ఉంటాయొ నాకు తెలియనిది కాదు.. ఓనాలుగు రోజులు వెంటపడతారు, వాళ్ళు ఎస్ అన్నారా సరి, లేదు నో అన్నారా ఇంకోకరు, మీ వయసు ముచ్చట్లు నాకు తెలియని కాదు, ఏమైనా నా కూతురుమీద నాకు నమ్మకం ఉంది.. నిజంగా తనని ప్రేమిస్తే ఐ మీన్ తనంటే నీకిష్టముంటే తన ఇష్టానికి విలువనివ్వు.. అలా ఎందుకు చెబ్తున్నానంటే.. తను మా మాట కాదనదని, ఇలాంటి వాటికి దూరం అని నా నమ్మకం.. వస్తాను" అని వెళ్లిపోబోతుంటే.. "అంకుల్ ఒక్క నిమిషం నాకు మీ నంబర్ ఇస్తారా" అడిగాడు.. "ఎందుకు" అడిగాడాయన.. "ఏమో అంకుల్ ఎప్పుడైనా అవసరం రావచ్చుకదా.." ఏమనుకున్నాడో ఏమో కాని ఆయన నెంబర్ చెప్పాడు, ప్రణయ్ తన మొబైల్ నుండి రింగ్ చేసి "ఇది నా నంబర్ అంకుల్ సేవ్ చేసుకొండి.." అని చెప్పి.. "అంకుల్ ఐ లైక్ యూ" అన్నాడు నవ్వుతూ.. ఆయనా నవ్వుకుంటూ వెళ్లిపోయాడు.. ఆయనతో వెళ్తూ వెళ్తూ పల్లవి కూడా బాయ్ చెప్పింది.. ఏసీ లో కూడా కిరణ్ మొఖం చెమటతో తడిసిపోయింది, తనముందు జరుగుతున్నదంతా ఒక కలలా అనిపించింది, ఆయన మంచోడు కాబట్టి సరిపోయింది, ఏ తిక్కలగాడొ ఐతే ఈ పాటి కి ఇక్కడ పెద్ద గొడవ జరిగి ఉండేది.. "రేయ్ ఎంట్రా నువ్వు చేసినపని అసలు.. ఆ అమ్మాయికి ని ప్రేమ విషయం చెప్పకుండా, కనీసం ఇష్టం అనికూడా చెప్పకుండా నేరుగా తన నాన్నతో ఈ విషయం చెప్పావ్.. నువ్వు సరే.. ఆయన కూడా నీ ఇష్ఱం అన్నట్టు అలా వెళ్లిపోయాడేంటిరా, ఇలా కూడా జరుగుతాయా అసలు.." "రేయ్ మామా.. ఏదైతే అదే జరగని, చూద్దాం.. ఇక ఇప్పుడు ఆ అమ్మాయికి నేరుగా నేను విషయం చెబ్తే ఇంట్లో కంప్లైంట్ చేస్తుందన్న భయం ఉండదుగా ఇంక.. నేను, దైర్యంగా ప్రోసీడ్ అవుతా.. చూద్దాం ఏమి జరిగితే అదే జరగుతుంది అనుకుని ఇద్దరూ అక్కడినుండి వెళ్లిపోయారు. తరువాయిభాగం : 3 ఏప్రిల్ శుక్రవారం..
0 comments:
Post a Comment